Dankje wel
Via deze weg willen wij alle donateurs in Nederland, Denemarken, Duitsland en Zwitserland bedanken voor hun donaties. Ook willen we al die mensen  bedanken die een gift doneerden, waarvan we enkel de naam hebben zodat persoonlijk danken niet mogelijk is.

Wat is de Stichting Rafaël ?
Een onafhankelijke organisatie die zich inspant om geld in te zamelen voor het bieden van directe zorg aan hulpbehoevende kinderen in Armenië.

Waarom nu juist deze aandacht voor Armenië? 
Omdat het een ‘vergeten’ ontwikkelingsland is, nota bene aan de oostrand van ons eigen, rijke Europa. Er heerst veel “verborgen” armoede. De jeugd heeft er amper toekomst. En vooral voor hulpbehoevende kinderen is de situatie er uitzichtloos.

Wat gebeurt er met mijn gift aan Stichting Rafaël? 
De maandelijkse ondersteuning van € 20,00 aan ouders van kinderen tot 16 jaar.Het geld wordt rechtstreeks gebruikt om de medische nood te lenigen van deze Armeense kinderen. Denk aan de aanschaf van medicijnen en van medische hulpmiddelen. Medische zorg is duur in Armenië en voor menige Armeniër zelfs onbetaalbaar. Met name voor zieke kinderen, zeer zeker in eenoudergezinnen.

Wie hebben de Stichting Rafaël opgericht? 
Enkele sociaal bewogen Limburgers die, na een bezoek aan Armenië in 2002, zeer onder de indruk raakten van de hopeloze situatie waarin arme zieke Armeense kinderen zich bevinden.

Hoe is de Stichting Rafaël georganiseerd?
Er is gekozen voor een slanke organisatiestructuur, om de kosten minimaal te houden en zo veel mogelijk geld te kunnen doorsluizen naar het echte doel. Oprichter, in april 2002, is wijlen Frans van Hellemondt: Suren Karian* voorzitter, José Hendrix vice-voorzitter, Theja Hendrix secretaris, John Moonen penningmeester. Raad van bestuur: Karel Majoor, Bert Houtbeckers, Cobie Bos.  Suren Karian is Armeniër van geboorte. Hij vluchtte in 1993 naar Nederland. Bestuursleden ontvangen voor de door hen verrichte werkzaamheden geen enkele vergoeding. 

Hoe weet ik dat de Stichting Rafaël betrouwbaar is?
Het financiële beleid van de stichting staat onder direct en permanent toezicht van een accountant. Deze controleert de boeken en voorziet de jaarstukken van een officiële, goedkeurende verklaring. Bovendien doet de Stichting Rafaël elk halfjaar schriftelijk verslag van haar activiteiten. Daarin wordt uitgebreid verantwoording afgelegd over het gevoerde financiële beleid.

Hoe kan ik de Stichting Rafaël effectief steunen?
Dat kan op twee manieren. Eén mogelijkheid is het storten van een gift op bankrekening  NL 39 INGB 0680 340 246 t.n.v. Stichting Rafaël in Valkenburg aan de Geul. Uw donatie komt rechtstreeks ten goede aan de geadopteerde kinderen.De hoogte van uw donatie bepaalt u zelf – elk bedrag is meer dan welkom. Andere mogelijkheid is het periodiek overmaken van een vast bedrag, b.v. maandelijks 20 euro.Op deze manier stelt u zich garant voor constante medische hulp aan een van de hulpbehoevende Armeense kinderen die de stichting heeft ‘geadopteerd’. Uw giften zijn aftrekbaar van de belasting. Stichting Rafaël is geregistreerd als Algemeen Nut Beogende (ANBI) Instelling onder nummer 8107.81.670.

Waarom is eigenlijk gekozen voor de naam Rafaël?
Rafaël is de naam van de beschermende aartsengel, schutspatroon van reizigers, hij waakte over hun gezondheid. Letterlijk luidt de betekenis: de Heer heelt. Aan Rafaël werd de kracht verleend om de ziekten van de mensen te genezen. Vandaar de keus voor de stichtingsnaam: met behulp van giften wil de Stichting Rafaël geneeskrachtige bijstand verlenen aan hulpbehoevende kinderen in Armenië.

Waar ligt Armenië precies?
Ten zuiden van de Kaukasus, ingeklemd door Iran, Turkije, Azerbeidzjan en Georgië. Wat betreft oppervlakte heeft het land ongeveer de grootte van Nederland. Vroeger maakte Armenië deel uit van de voormalige Sovjet-Unie. Sinds 1991 is het land onafhankelijk. Officieel is het een presidentiële republiek, met vrijelijk gekozen volksvertegenwoordiging. Maar van ‘n democratie naar westerse begrippen is geen sprake en oppositiepartijen wordt vrijwel geen ruimte gegund.

Hoe komt het dat Armenië zo’n arm land is?
Door oorlogen en natuurrampen zoals aardbevingen. In de oudheid – vele eeuwen voor Christus – moet het een welvarend en voornaam land zijn geweest, vergelijkbaar met het klassieke Griekenland. Op grond daarvan wordt Armenië wel beschouwd als bakermat van de westerse beschaving. Diverse overblijfselen herinneren nog aan ‘n rijke cultuur. In de 20ste eeuw werd het land speelbal van allerlei conflicten in de Kaukasische regio. In de Eerste Wereldoorlog dreigde totale uitroeiing van de bevolking, door genocide-acties van de Turken. Ontelbare Armeniërs werden gedeporteerd, vele anderen vluchtten naar elders. Ook het gewelddadige conflict om de Armeense enclave Nagorno Karabakh in Azerbeidzjan leidde tot ontberingen en een grote vluchtelingenstroom. 

Hoe is het gesteld met de bevolking van Armenië?
Het wrange is: door alle ellende die het volk in de vorige eeuw heeft meegemaakt, leven er nu meer Armeniërs buiten Armenië dan in het land zelf. Momenteel telt de republiek ruim 3,3 miljoen inwoners. Naar schatting een kleine 5 miljoen Armeniërs leven in de diaspora, verspreid over de hele wereld. De Armeense gemeenschap in Nederland telt zo’n 5000 mensen.

Wat maakt Armenië zo kwetsbaar?
Er zijn nauwelijks eigen, natuurlijke bronnen van inkomsten. Tal van goederen waaronder voedingsmiddelen moeten worden ingevoerd, veelal over slecht onderhouden landwegen - Armenië heeft geen open verbinding met enigerlei zee. Primaire voorzieningen zoals water en elektriciteit zijn er gebrekkig georganiseerd. Ook de medische zorg behoeft verbetering. Ofschoon betrouwbare cijfers moeilijk te verkrijgen zijn, staat vast dat het land kampt met een fikse buitenlandse schuld. De inwoners hebben in hun dagelijks levensonderhoud vooral te lijden van een hoge inflatie.

Hoe gaan de Armeniërs om met hun armoedige situatie?
Ze proberen er het beste van te maken. Een buitenstaander zal weinig merken van hun behoeftige omstandigheden – als vanouds betoont iedere Armeniër zich jegens buitenlandse gasten een warmhartig en gul gastheer. Gelukkig is de gemeenschapszin erg groot – men probeert elkaar onderling zo veel mogelijk te helpen. Maar voor hulpbehoevende kinderen schiet die hulp altijd te kort, omdat medische zorg en behandeling buitengewoon duur zijn, voor Armeense begrippen. Daarom zijn de inzet van de Stichting Rafaël en de geldelijke bijdragen van haar sympathisanten zo onmisbaar.